شهرآرانیوز؛ پخش هم زمان مجموعههای تلویزیونی «بازپرس» و «همه گیری» در شبهای گرم تابستان ۱۴۰۲ از شبکههای اول و سوم با بازی بازیگر خراسانی، محسن قصابیان، از اتفاقهای ویژه سیمای ملی امسال بود؛ جایی که بعد از مدتها کنداکتور تکرارزده تلویزیون از بازپخش سریالهای قدیمی رها شد و بالاخره تولیدات جدید سیما اگرچه با گروه سفارشی، از راه رسید. مجموعههایی که عمدتا سوژههای سفارشی دارند و یکی در تشریح رشادتهای کادر درمان در دوره کرونا و دیگری در زمینه مبارزه دستگاه قضا با مفاسد اقتصادی ساخته شده است.
دراین میان، وجه مشترک هر دو ساخته جدید سیمای ملی، هنرپیشهای است که دوسه سالی است با حضور سینمایی اش در فیلم «منصور» نامش بر سر زبانها افتاده و یک عمر کارنامه هنری پربارش در عرصه تئاتر و رادیو، به مدد بازی خوب در این فیلم و دیده شدن در جشنواره فیلم فجر به ثمر نشسته است. محسن قصابیان از قضا نقش اصلی و محوری هر دو مجموعه را هم ایفا میکند. «بازپرس» و «همه گیری» و صدالبته شیوه بازی قابل دفاع «صدرا» و «ابراهیم» بهانهای شده است برای نگارش نوشتار زیر.
سریال «بازپرس» چنان که از نامش مشخص است، در ژانر پلیسی معمایی ساخته شده است. مجموعهای بیست وهفت قسمتی به کارگردانی احمد معظمی که در آن به مسئله رانت و فساد اقتصادی پرداخته شده و طبق اظهارات سازندگانش داستان آن بر اساس پروندههای واقعی دستگاه قضایی است. قصه بازپرس صدرا با بازی محسن قصابیان درپی حل پروندهای پیچیده، متعلق به شبکه بزرگ فساد اقتصادی است. بازپرسی که طبق تعریف داستان و نامش قرار است پرچم عدالت را در مبارزه با مفاسد اقتصادی که به گفته صدرا «راه گلوی مردم را بند آورده است»، بالا ببرد.
صدرای بازپرس چهره مستحکم، مطمئن و درعین حال عادل دارد؛ نقشی که قصابیان به خوبی از عهده ایفای آن برآمده است. بازی قصابیان در «بازپرس» شاید در نگاه اول شباهتهای زیادی به ایفای نقش شهید منصور ستاری در فیلم «منصور» داشته باشد، اما حقیقت آن است که او در جلد یک بازپرس عادل به موقع لبخند عطوفت بر لب دارد، در بزنگاه درست خشم و اقتدار نظامی میگیرد و حتی در گاه استیصال به واقعیترین شکل ممکن مستأصل میشود. خلق قهرمان در درام به قدری مشکل است که بسیاری آن را از سختترین کارهای نوشتن میدانند.
با وجود این، در «بازپرس» قهرمان با بازی درست و به اندازه محسن قصابیان خلق شده است و از همان قسمتهای اول نیازی نیست درپی تعداد زیاد سکانسها به دنبال نقش محوری قصه بود. صدرا نه با حاکمیت مطلق داستان یا تعداد سکانسهای حضور، بلکه با واکنش درست بازیگرش به قصه توانسته است قهرمان «بازپرس» باشد و مخاطب از همان قسمت اول با ریتم خوب داستان همراه میشود و با بازپرس درپی کشف مجهولات یک پرونده پلیسی معمایی حرکت میکند.
«همه گیری» فیلمی از محمدصادق بکتاشیان و به تهیه کنندگی سعید کمانی است که به قصه سختیهای کادر درمان در سالهای کرونا می پردازد. قصابیان در این فیلم هم نقش اصلی است و در قامت ابراهیم، رئیس بیمارستان صحرایی که بیماران کرونایی را در خود جای داده است، تلاش میکند خلیل وار از آتش نفس گروهی سودجو که درپی کسب منافع خود از بیماری منحوس هستند، بگذرد و مقابلشان بایستد. «همه گیری» که به روشنی نشانههای سفارشی بودن در آن وجود دارد، پر از شعار است.
از دیالوگها و خلق صحنههای پر از اغراق و گل درشت بگیرید تا سکانسهایی که ابراهیم داستان را در خلأ برزخ وجدانش به تصویر میکشد و تلاش میکند مستقیم به مخاطب پیام بدهد. با وجود این، شاید تنها نقاط برجسته همه گیری، اول بازی «ابراهیم» آن و دیگر قصه فرعی «امیرعلی» و دلارها بود. قصابیان در نقش ابراهیم هم اگرچه «منصور» را تکرار کرده است، به درستی همه نقطه عطف های نمایشی نقشش را درآورده است.
به عنوان مثال، او در صحنه بازپس فرستادن کمکهای به ظاهر مردمی که توسط افراد سودجه برای فرارهای مالیاتی به بیمارستان میآید، توانست کار خودش را به درستی انجام دهد. قصابیان که دانش آموخته تئاتر است، در نوع بازی خود پختگی ویژهای دارد که درآوردن نقشهای مختلف را برای او ممکن میکند، هر چند این نقشها به هم شبیه باشد و باورمان شود که ابراهیم «همه گیری» به منصور ستاری «منصور» شباهتهای بنیادین دارد.
محسن قصابیان دانش آموخته پنجاه وچهارساله مشهدی سینما و تئاتر است و در کارنامه کاری اش یک دوجین فعالیت تئاتری دیده میشود. او در قوچان متولد شده و بعد از گرفتن مدارک تحصیلی در حوزه سینما و تئاتر به صورت جدی مسیر تئاتر را در پیش گرفته است و در سالهای فعالیت هنری، پیش از آنکه در سینما و تلویزیون به ایفای نقش پرداخته باشد، در عرصه تئاتر فعال بوده است. از کسب جوایز تئاتری بگیرید تا داوری در جشنوارههای مختلف تئاتر که از او یک بازیگر پخته ساخته است.
قصابیان با «منصور» دیده شد و حالا سه سال بعد از تجربه ایفای نقش منصور در سینما، با دو سریال در سیما هم موردتوجه بینندگان تلویزیونی قرار گرفته است. بازیگری که حالا در سن پختگی باید احتمالا بیش از پیش مورد اعتنا قرار بگیرد و شاید در سینما و تلویزیون بیشتر با قاب او روبه رو شویم. بازیگری که شاید در این سن وسال خیلی متنوع بازی نکند، اما بی تردید همان نقشهای تکراری را هم درخور اعتنا و مستحکم و مطمئن ایفا میکند.